مقدمه

لحیم کاری اغلب برای اتصال به فولاد ضد زنگ در برنامه هایی مانند سقف و لوله کشی آب (لوله کشی) استفاده می شود. لحیم کاری ، مانند برزینگ ، از آلیاژهای پرکننده با نقاط ذوب پایین تر نسبت به فلز مادر (یعنی فولاد ضدزنگ) که به آن وصل می شود ، استفاده می کند. درجه حرارت به طور معمول برای لحیم کاری فولادهای ضد زنگ کمتر از 450 درجه سانتیگراد است. استحكام مفاصل عموماً كمتر از اتصالات خشدار یا جوش داده شده است.

در حالی که وجود یک فیلم اکسید سفت و سخت باعث می شود فولادهای ضد زنگ با استفاده از لحیم کاری از فولادهای کربن سخت تر شوند ، در صورت استفاده از تکنیک های صحیح ، فولادهای ضد زنگ با موفقیت می توانند با استفاده لحیم کاری پیوند داده شوند.

آماده سازی سطح

تمیز کردن دقیق سطح فولاد در ناحیه مشترک کلید لحیم کاری موفقیت آمیز است. روغن و گریس ممکن است با حلالها برداشته شود ، و مسواک زدن سیم (با برسهای استنلس استیل) یا ساییدن با پارچه های نرم قابل استفاده برای از بین بردن سایر اشکال آلودگی ، باقی مانده از سطح روشن و فلزی است. پایان کمی خشن از ساینده قابل قبول است و باعث بهبود چسبندگی لحیم کاری می شود. بهتر است بلافاصله پس از تمیز کردن عملیات لحیم کاری انجام شود. اگر این امکان پذیر نباشد ، قطعات ممکن است با قلاب (قبل از روکش) لحیم کاری محافظت شوند.

شار

برای خارج کردن اکسید از سطح آماده شده ، شارهای تهاجمی لازم است.

شارهای حاوی اسید فسفریک به طور کلی مناسب هستند و در صورت باقی ماندن هرگونه باقیمانده پس از اتمام روند پیوستن ، فسفریک اسیدهای مستقر در اسید فسفریک به طور کلی مناسب هستند. اسید هیدروکلریک گاهی به شار مبتنی بر اسید فسفریک اضافه می شود که در آن فولادهای ضد زنگ مولیبدن وجود دارد مانند 1.4401- 316 که لحیم می شوند. با این وجود باید از شارهای مبتنی بر اسید هیدروکلریک جلوگیری کرد زیرا خوردگی می تواند منجر به اتصالات ضعیف ، بعد از لحیم کاری شود .

اگرچه شار از نوع روزین بی اثر است ، اما ممکن است در مواقعی که سطوح از پیش پوشیده شده اند با استفاده از شار مناسب استفاده شود. این روش اجازه می دهد تا شار خورنده قبل از ایجاد اتصال کاملاً از بین برود و در صورت داشتن اجزای حاوی نواحی فرو رفته یا کور ، بسیار مفید است.

گرمایش

از همه روشهای معمولی گرمایش ، می توان برای لحیم کاری فولادهای ضد زنگ استفاده کرد. با این وجود ، هدایت حرارتی فولادهای زنگ نزن آستنیتی نسبتاً ضعیف است و ضریب انبساط آنها زیاد است ، بنابراین باید دقت کرد تا اطمینان حاصل شود که کل ناحیه مشترک به طور یکنواخت در دمای لحیم کاری بدون گرم شدن بیش از حد قرار گرفته و اعوجاج در اتصالات طولانی امکان پذیر است. دومی ممکن است نیاز به جیگر زدن داشته باشد.

انواع لحیم

لحیم کاری های قلع معمولی ممکن است برای لحیم کاری فولادهای ضد زنگ استفاده شود. توصیه می شود که محتوای قلع بیش از 50٪ باشد تا استحکام باند خوبی داشته باشد و خطر خوردگی گالوانیک به مفصل لحیم شده را در حین کارآیی به حداقل برساند. لحیم کاری های قلع بالا نیز رنگ فولادهای ضد زنگ را به خوبی مطابقت داده و در سرویس نیز میزان تیره شدن آن قابل توجه نمی باشد.

طیف های قلع نقره ای برای فولادهای ضد زنگ توصیه می شود ، زیرا آنها مقاومت بیشتری نسبت به لحیم کاری های قلع دارند ، همراه با انعطاف پذیری بالا. مقاومت در برابر خوردگی آنها نیز برتر است.

لحیم کاری مناسب باید برای شرایط استفاده مورد انتظار انتخاب شود. عواملی که مورد توجه قرار می گیرند شامل بارگذاری مکانیکی ، خوردگی شدید ، تطابق رنگ ، تماس با مواد غذایی یا آب و غیره است.

درمان پس از لحیم کاری

حذف همه آثار باقیمانده از شار بلافاصله پس از لحیم کاری ضروری است ، هم برای جلوگیری از تغییر رنگ و هم برای جلوگیری از خوردگی در سرویس. آب گرم مناسب است ، احتمالاً با افزودن مواد شوینده ملایم. آب روان ترجیح داده می شود و برای تسریع فرآیند می توان از یک برس فیبر غیر فلزی استفاده کرد.

 برای مشاهده آخرین مطالب مربوط به ورق استیل اینجا را بینید.